Ik open mijn vriezer opzoek naar een pak frikandellen maar in plaats daarvan zie ik een gigantische ijsklomp aan de rekken hangen. Alsof het complete continent Antarctica zijn heil in mijn vriezer heeft gezocht, opgejaagd door de ellende van de opwarming van de aarde. Ergens tussen het ijs en de binnenkant van mijn vriezer vind ik een verfrommeld oranje Mora doosje met nog twee frikandellen, die ik met een bijtel te lijf zou moeten gaan om van elkaar te scheiden. Zucht, weer een klusje dat ik al maanden uitstel..
Als je een pen op het papier zet en er vervolgens onwillekeurige lijnen mee trekt zonder het contact tussen de pen en het papier te verbreken, krijg je zeg maar de situatie die zich soms afspeelt in mijn hoofd. Een grote chaos. Een wirwar waardoor ik niet meer duidelijk kan functioneren en alles tegelijk wil aanpakken en afmaken. Ik heb hier nog een afspraak, daar nog een mailtje te versturen, 3 miljoen kledingstukken te strijken, boodschappenlijstjes te bedenken en die verdomde vriezer te ontdooien. Als perfectionist met de neiging om elke deadline te halen probeer ik deze rommel in mijn hoofd vaak te bestrijden met het To-do lijstje. Een soort wc eend voor mijn hoofd. Even een rondje door mijn agenda en mijn huis en dan alles opschrijven dat er nog gebeuren moet. Zo. Morgen ga ik dat lijstje helemaal afwerken, denk ik dan.
Ik heb er geen valide onderzoek op losgelaten, maar dat lijstje heb ik nog nooit helemaal af kunnen vinken in één dag. Zelfs niet als ik daar in theorie tijd voor had. Het lukt gewoon niet. Zelfs het schrijven van dit blogje heb ik al dagen uitgesteld. Hoewel de helft van het lijstje vaak wel lukt en ik mijzelf graag voorhoud dat ik altijd van een half vol glas uitga, ben ik ontevreden want ik blijf klusjes uitstellen. Die documentaire op tv was té interessant, dat whatsapp gesprek té grappig of dat boek té leuk om weer dicht te doen. Toch zet ik de meest belangrijke taken op deze manier wel feilloos onder elkaar. Ik doe zo namelijk alleen het brood nodige van het lijstje, toch? Van uitstel komt afstel, maar mán, wat fijn om te zien dat ik prioriteiten kan stellen.
Ps. Nog een zeer leerzame tip: probeer nooit om twee aan elkaar gevroren frikandellen met een smeermes te scheiden. Just so you know.